Το ταξίδι του τσαγιού στον Κόσμο

       Το Μαρόκο στην Αφρική , η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και η Χιλή στη Νότια Αμερική πίνουν πολύ περισσότερο τσάι κατά κεφαλήν από την Κίνα. Η μέση ετήσια κατανάλωση τσαγιού ανά άτομο στην Κίνα είναι 0,57 Kg, καταλαμβάνοντας την 20η θέση στον κόσμο, ενώ η  μέση ετήσια κατανάλωση τσαγιού ανά άτομο στη Χιλή είναι τριπλάσια από αυτήν της Κίνας! Φυσικά, η κλίμακα της Κίνας είναι εκείνη που την κάνει να κατέχει την πρώτη θέση κατανάλωσης τσαγιού στον κόσμο.

      Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στον τρόπο κατανάλωσης τσαγιού σε κάποιες  χώρες με παράδοση στην κατανάλωσή του  (εκτός βέβαια της Ν.Α. Ασίας) :

Κατανάλωση κατά κεφαλή τσαγιού
στις 20 πρώτες χώρες 

«Συζητήσεις χωρίς τσάι, είναι σαν νυχτερινός ουρανός χωρίς φεγγάρι» λένε μέχρι σήμερα αρκετοί Τούρκοι χωρίς υπερβολή, αφού πράγματι το τσάι ως ρόφημα συντροφεύει κάθε είδους συναναστροφή στη γειτονική χώρα.  Σύμφωνα με την ανθρωπολόγο Pelin Aylangan το τσάι αντιπροσωπεύει την τουρκική συναναστροφή και αποτελεί τη «λιπαντική» ουσία που κινεί τα γρανάζια μιας συζήτησης.

Η παρασκευή του τουρκικού τσαγιού γίνεται με το «çaydanlık», έναν διπλό βραστήρα, ειδικό για το τσάι και μόνο. Στο άνω σκεύος το τσάι με μια μικρή ποσότητα νερού βράζει και παρασκευάζεται αρχικά βαρύ, ενώ στο κάτω και μεγαλύτερο σκεύος το υπόλοιπο νερό βράζει, με σκοπό στη συνέχεια να αναμειχθεί με το υπόλοιπο ρόφημα και να κεραστεί κατά την αρέσκεια αυτού που θα το πιει.

                                            

Οι Βρετανοί αποικιοκράτες ξεκίνησαν την καλλιέργεια τσαγιού στην Ινδία προτείνοντας να σερβίρεται με ζάχαρη και μικρές ποσότητες γάλα. Όμως οι Ινδοί πρόσθεσαν την δική τους πικάντικη ένταση και δημιούργησαν το αρωματικό τσάι masala, το οποίο σήμερα συνιστά μια ολόκληρη κατηγορία του δημοφιλούς αφεψήματος. Το ινδικό τσάι περιλαμβάνει διάφορα μπαχαρικά και μυρωδικά με δημοφιλέστερα τα : κάρδαμο, γαρίφαλο, κανέλα, τζίντζερ και μαυροπίπερο.

Το τσάι είναι ρόφημα που γίνεται τόσο στο σπίτι, όσο και έξω από αυτό. Έξω από το σπίτι, το τσάι πιο συχνά και εύκολα συναντάται στους πάγκους τσαγιού που βρίσκονται διάσπαρτοι σχεδόν σε κάθε δρόμο στην Ινδία. Ο πάγκος για τσάι έχει γίνει μέρος του αστικού τοπίου καθώς και στέκι για κουβέντα ή κουτσομπολιό. Σε αντίθεση με τα βρετανικά φλιτζάνια του τσαγιού, το τσάι στην Ινδία δεν σερβίρεται σε ένα περιβάλλον όπου τα φύλλα εμποτίζονται ξεχωριστά. Συνήθως, το τσάι στην Ινδία καταναλώνεται μαζί με γάλα και ζάχαρη, αλλά τα φύλλα του τσαγιού δεν ετοιμάζονται ξεχωριστά. Αντ’ αυτού, τα φύλλα του τσαγιού βράζονται μαζί με την προσθήκη γάλακτος και ζάχαρης

Οι Άγγλοι δοκίμασαν το τσάι το 1839, όταν το πρώτο φορτίο τσαγιού έφτασε στο Λονδίνο από τις αγγλικές αποικίες στην Ινδία. Από τότε το τσάι και ειδικότερα το μαύρο αρωματικό τσάι (earl grey) είναι η καθημερινή αγαπημένη απόλαυση των Βρετανών. Το πίνουν με γάλα, φέτες λεμονιού και με ένα τουλάχιστον κουταλάκι άσπρη ζάχαρη και το συνοδεύουν με μικρά σαντουιτσάκια, μπισκότα, κέικ και κάθε είδους λιχουδιά. Οι περισσότεροι Βρετανοί καταναλώνουν κατά μέσο όρο 5 φλυτζάνια την ημέρα.

Στην Αγγλία, είναι πιο κοινό να βάλει κανείς φύλλα τσαγιού σε ένα δοχείο με νερό και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει ένα μικρό σουρωτήρι πάνω από την κούπα για να συγκρατήσει τα φύλλα καθώς το έγχυμα θα ρίχνεται στην κούπα. Το γάλα προστίθεται είτε πριν είτε μετά την έκχυση του τσαγιού. Εάν υπάρχει περίσσευμα τσαγιού στο δοχείο μετά το σερβίρισμα, αυτό μπορεί να σερβιριστεί ξανά καθώς διατηρείται η θερμοκρασία της τσαγιέρας και το περιεχόμενό της.

Το αρωματικό τσάι Τουαρέγκ είναι επίσης γνωστό ως Μαροκινό τσάι με δυόσμο.  Το βασικό συστατικό του συγκεκριμένου τσαγιού είναι ο δυόσμος (Mentha spicata ή Nana mint) που έχει τις ρίζες του στο Μαρόκο και διαθέτει ένα οξύ αλλά ήπιο άρωμα. Μαζί με τα φρέσκα φύλλα δυόσμου συνήθως χρησιμοποιείται ένα ισχυρό πράσινο τσάι, όπως το πράσινο τσάι Κίνας. 

Η κατανάλωση τσαγιού είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό έθιμο στο Μαρόκο, αφού χρησιμοποιείται επίσης στις πωλήσεις και το εμπόριο. Αν τύχει και βρεθείτε σε Μαροκινή ή Αιγυπτιακή αγορά, μην εκπλαγείτε αν ο πωλητής που θέλει να σας πουλήσει ένα χαλί σας προσφέρει κι ένα τσάι δυόσμου. Να θυμάστε ότι θεωρείται αγένεια να αρνηθείτε ή να αρχίσετε να παζαρεύετε την τιμή την ώρα που πίνετε το τσάι.

Η κατανάλωση τσαγιού έχει μια χιλιετή ιστορία στο Θιβέτ. Στην αρχαιότητα, τα φύλλα τσαγιού από το Γιουνάν και το Σετσουάν μεταφέρονταν στο Θιβέτ μέσω του αρχαίου δρόμου  τσαγιού με άλογα που εκτεινόταν για χιλιάδες χιλιόμετρα. 

Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο οι Θιβετιανοί λατρεύουν το τσάι. Επειδή βρίσκονται στην Αλπική ζώνη, σπάνια μπορούσαν να τρώνε φρέσκα φρούτα και λαχανικά στο παρελθόν και η κύρια τροφή ήταν το βοδινό και το πρόβειο κρέας, το τυρί και τα τηγανητά noodles από κριθάρι. Αυτά τα τρόφιμα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και λίπος, τα οποία μπορούν εύκολα να προκαλέσουν δυσφορία όπως ξηρότητα και ζέστη. Το τσάι περιέχει πολυφαινόλες , καφεΐνη και άλλα συστατικά, τα οποία έχουν τις λειτουργίες της προώθησης των σωματικών υγρών και της δίψας, της απομάκρυνσης των λιπαρών, της συμπλήρωσης των θρεπτικών συστατικών και της ρύθμισης του ανθρώπινου μεταβολισμού. 

Πάρτε μερικά κομμάτια πράσινου τσαγιού, σιγοβράστε σε χαμηλή φωτιά και όταν η σούπα του τσαγιού γίνει σκούρα καφέ, ρίξτε τη στο μπλέντερ μαζί με βούτυρο γκι (έστω πρόβειο), γάλα, αλάτι, ζάχαρη κ.λπ. Έτσι έχετε ένα τσάι βουτύρου του Θιβέτ, υπέροχο για τις κρύες ημέρες του Χειμώνα. 

Το τσάι ήρθε στη Ρωσία από την Κίνα. Ήταν επικίνδυνη αυτή  η μεταφορά του τσαγιού γιατί τα καραβάνια στην πορεία ληστεύονταν συχνά. Σε αντίθεση με άλλα προϊόντα - πορσελάνη, ύφασμα, τα οποία θα μπορούσαν να περιγραφούν λεπτομερώς και στη συνέχεια να εντοπιστούν - το ίχνος του τσαγιού μετά την κλοπή ήταν σχεδόν αδύνατο να εντοπιστεί και να  πιαστούν οι ληστές. Για το λόγο αυτό, οι Σιβηρικοί αγρότες, που προσλαμβάνονταν από έμπορους για να μεταφέρουν τσάι, σχημάτιζαν  μεγάλες ομάδες, ώστε να υπάρχει τουλάχιστον κάποια ευκαιρία να πολεμήσουν τους ληστές. 

Τα δοχεία για τη θέρμανση του νερού, δομικά παρόμοια με ένα σύγχρονο σαμοβάρι, ήταν γνωστά τόσο στην αρχαία Κίνα όσο και στην αρχαία Ελλάδα. Αλλά ήταν στη Ρωσία που το σαμοβάρι έγινε ένα από τα εθνικά σύμβολα. Τα πρώτα ρωσικά σαμοβάρια άρχισαν να κατασκευάζονται στα μέσα του 18ου αιώνα στα εργοστάσια Demidov στα Ουράλια και στην Τούλα. 

Οι Ρώσοι συνδέουν την κατανάλωση ρωσικού τσαγιού με ένα γυαλιστερό σαμοβάρι, άφθονα γλυκά και αρτοσκευάσματα στο τραπέζι. Η φιλοξενία του ρωσικού λαού, το εύρος της ψυχής, δεν επιτρέπει στους επισκέπτες να σερβίρουν μόνο τσάι. Για τους αγαπητούς επισκέπτες, σερβίρονται επίσης αρωματικά τσουρέκια, μαρμελάδες και πίτες για τσάι. Οι επιχειρηματίες κατασκευαστές κυκλοφόρησαν ολόκληρες σειρές ψησίματος τσαγιού: «Μπισκότα τσαγιού», «Γλυκά τσαγιού», «Τσάι μελόψωμο» και ούτω καθεξής.

Εκτός από τα γλυκά και τα αρτοσκευάσματα, τα παστά λεμόνια, τα οποία μεταφέρονταν στη Ρωσία σε βαρέλια, ήταν μια αγαπημένη απόλαυση τσαγιού. Και τουλάχιστον από τα μέσα του 19ου αιώνα, είναι γνωστή η παράδοση να πίνεται το  τσάι ακόμα και με τουρσί.

ΕΠΙΛΟΓΕΣ   ΚΑΙ   ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ      :                         

Οι πληροφορίες είναι πολύτιμες για κοινή χρήση,  εάν υπάρχουν προβλήματα πνευματικών δικαιωμάτων,   επικοινωνήστε για διαγραφή.